Εκπαιδευτική επίσκεψη του 4ου Γυμνασίου Καβάλας
Το 4ο Γυμνάσιο Καβάλας, συνεχίζοντας για δεύτερη χρονιά (2009-10) τις εκπαιδευτικές επισκέψεις του σε ελληνικά σχολεία του εξωτερικού, (Κατά τη σχολική χρονιά 2008-09 επισκέφθηκε τη Ζωγράφειο Σχολή Κωνσταντινούπολης), πραγματοποίησε εκδρομή στην Αίγυπτο όπου επισκέφθηκε την Αμπέτειο Σχολή στο Κάϊρο και την Αβερώφειο Σχολή στην Αλεξάνδρεια)
{besps}aigyptos{/besps}
Γράφουν τα παιδιά για την εκρομή?
Επιτέλους ξημέρωσε! Παρασκευή 5 Μαρτίου, η μέρα που όλοι περιμέναμε με τόση αγωνία έφτασε! Σηκώνομαι βιαστικά από το κρεβάτι με το χαμόγελο ήδη ζωγραφισμένο στο πρόσωπό μου και ξυπνάω την αδερφή μου. Περίεργο, για πρώτη φορά σηκώνεται κατευθείαν. Τρέχουμε κάτω, ετοιμαζόμαστε και κάνουμε έναν τελευταίο έλεγχο στα πράγματα ενώ ήδη έχουν αρχίσει οι ερωτήσεις όπως ”το φαντάζεσαι;! Φεύγουμε!” ”για πότε πέρασαν οι μέρες, θυμάστε που λέγαμε 29 και σήμερα!”
Έξι παρά τέταρτο, έχουμε ήδη αγχωθεί για να μην αργήσουμε. Το ραντεβού μας ήταν στον Κήπο και ευτυχώς φτάσαμε εκεί εγκαίρως. Τα περισσότερα παιδιά ήταν ήδη εκεί με τους γονείς τους. Γρήγορα μαζευτήκαμε όλοι , φορτώσαμε στο λεωφορείο τις αποσκευές μας, αποχαιρετίσαμε τους δικούς μας και?το μεγάλο ταξίδι μόλις ξεκινάει!
Η ώρα μέσα στο λεωφορείο πέρασε ευχάριστα, κανένας δεν ήθελε να κοιμηθεί! Κανένας δεν ήταν κουρασμένος! Σε λίγη ώρα βρισκόμαστε έξω από το αεροδρόμιο ”Μέγας Αλέξανδρος”. Ορμάμε στην είσοδο και αφού παραδώσαμε τις βαλίτσες και περάσαμε από τον απαραίτητο έλεγχο, βρισκόμαστε στις θέσεις μας στο αεροπλάνο, όπου πολλά παιδιά έμπαιναν εκεί για πρώτη φορά. Τελικά η πτήση Καβάλα- Αθήνα ήταν πολύ καλή. Καθώς η επόμενη πτήση ήταν αμέσως μετά, σε σύντομο χρονικό διάστημα τελειώσαμε τις διαδικασίες για τον επόμενο προορισμό μας, το Κάιρο.
Πετούσαμε γύρω στις δύο ώρες ώσπου άρχισε να φαίνεται κάτω ένα και μοναδικό χρώμα, η ώχρα! Τότε όλοι καταλάβαμε πως φτάναμε και κολλήσαμε πάνω στα τζάμια προσπαθώντας να δούμε στο έδαφος. Το αεροπλάνο προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο του Καΐρου. Εκεί κάναμε και τις τελευταίες διαδικασίες για να μπούμε στην χώρα. Έξω από το αεροδρόμιο μας περίμενε το λεωφορείο και η ξεναγός μας. Ήδη είχαμε βγάλει τις φωτογραφικές μηχανές μας και τραβούσαμε τις πρώτες μας φωτογραφίες στην Αίγυπτο.
Η σημερινή μέρα ήταν όπως ακριβώς περιμέναμε: συναρπαστική! Καθώς πηγαίναμε στις Πυραμίδες, στο προάστιο της Γκίζας, συνειδητοποιήσαμε ότι στο Κάιρο δεν υπάρχουν φανάρια, αφού κοντέψαμε να τρακάρουμε με ένα ταξί. Η ξεναγός μας, κα Ειρήνη, μας είπε τις βασικές πληροφορίες και δύο συμβουλές για την πρώτη μας επίσκεψη: ”μακριά από τους καμηλιέρηδες και από τους μικροπωλητές”. Στην αρχή μου φάνηκε περίεργο, μετά όμως κατάλαβα ακριβώς το γιατί. Μόλις κατεβήκαμε μας περίμεναν έξω από το λεωφορείο οι πρώτοι μικροπωλητές σε ”θέση μάχης” και μας ακολουθούσαν μέχρι την αναχώρηση μας από εκεί.
Επιτέλους το μεγαλείο του αρχαίου αιγυπτιακού πολιτισμού ξεδιπλωνόταν μπροστά στα μάτια μας. Οι πυραμίδες. Τις είχα δει σε φωτογραφίες αλλά δεν φανταζόμουν πως ήταν τόσο μεγάλες! Εκεί βγήκαμε αρκετές φωτογραφίες, σε διάφορες πόζες μπροστά από την πυραμίδα του Χέοπα, του Χεφρήνου και του Μυκερήνου. Στη συνέχεια πήγαμε εκεί όπου βρίσκεται η Σφίγγα, αλλά δεν πλησιάσαμε πολύ γιατί ο κόσμος ήταν ατελείωτος.
Αφού τελείωσε η επίσκεψή μας εκεί, σειρά είχε το μουσείο παπύρου. Εκεί είναι το μέρος που ακόμα φτιάχνεται αυθεντικός πάπυρος. Είδαμε τη διαδικασία παραγωγής του και κάποια σημαντικά εκθέματα-πίνακες.
Ήταν πια αργά το απόγευμα και πήγαμε για φαγητό. Το εστιατόριο ήταν πολύ καλό και εκεί είχαμε την πρώτη μας επαφή με την αιγυπτιακή κουζίνα!
Τελειώνοντας πήγαμε στο ξενοδοχείο. Το Cataract Pyramids Resort! Το κτίριο όπου ήταν η ρεσεψιόν ήταν εντυπωσιακό και πραγματικά δεν έμοιαζε με ξενοδοχείο αλλά με παλάτι με πολλά ξεχωριστά διαμερίσματα! Αφού πήραμε τα κλειδιά των δωματίων ξεκινήσαμε να πηγαίνουμε στα δωμάτια. Βγαίνοντας στην εσωτερική αυλή του ξενοδοχείου απλώθηκε μπροστά μας ένας πλακόστρωτος δρόμος με πανύψηλους φοίνικες τον οποίο και ακολουθήσαμε για να φτάσουμε στα δωμάτια.
Το Σάββατο, 6-3-2010, τη δεύτερη μέρα του ταξιδιού μας, επισκεφθήκαμε το Μουσείο του Καΐρου από τα καλύτερα του κόσμου, όπου είδαμε τα μοναδικά ευρήματα από ένα ασύλητο πυραμιδοειδή τάφο του Φαραώ Τουταγχαμών και την όλη διαδικασία μουμιοποίησης που χρησιμοποιούσαν για τους Φαραώ. Ξεναγηθήκαμε και στην αίθουσα των Φαγιούμ που πρόκειται για μούμιες ελληνιστικής εποχής, όπου το πρόσωπο της μούμιας καλύπτεται με ζωγραφικό πίνακα του νεκρού. Η τεχνοτροπία της συγκεκριμένης ζωγραφικής αποτελεί πρόδρομο της πρωτοχριστιανικής και βυζαντινής ζωγραφικής.
Στη συνέχεια πήγαμε στην Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Καϊρου στο Παλαιό Καϊρο όπου ήταν και το προκαθορισμένο ραντεβού μας με τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρο Β΄. Η Ιερά Μονή περιβάλλεται με μάντρα και είναι σαν φρούριο. Η μάντρα αυτή είναι τα τείχη της Νέας Βαβυλώνας, που κτίστηκαν επί αυτοκράτορα Δέκιου. Στον περίβολο της Μονής λειτουργούσαν στο παρελθόν νοσοκομείο, γηροκομείο, πτωχοκομείο και ελληνική σχολή που ιδρύθηκε με δαπάνες του Κ. Μαυροκορδάτου.
Στη Μονή μας υποδέχτηκε με εγκαρδιότητα ο ηγούμενος Θεοφιλέστατος επίσκοπος Βαβυλώνος κ. Νήφων ο οποίος μας είπε λίγα λόγια για τη Μονή. Η Μονή κτίστηκε τον 3ο με 5ο μ.Χ. Το 1904 κάηκε και αργότερα άρχισε η ανακαίνισή της. Το έργο τελείωσε το 1950. Οι Έλληνες που έρχονται εδώ για εκκλησίασμα είναι ελάχιστοι, αλλά έρχονται πολλοί Κόπτες χριστιανοί αλλά και μουσουλμάνοι για να προσευχηθούν στον Άγιο Γεώργιο τον οποίο τιμούν ιδιαίτερα.
Στη συνέχεια αφού κάποιος συνοδός καθηγητής μας προσφώνησε τον Μακαριότατο Πατριάρχη εκ μέρους όλων μας και τον ευχαρίστησε για την αποδοχή της προσκλήσεως μας, πήρε το λόγο ο Πατριάρχης ο οποίος εν συντομία αναφέρθηκε στο πλούσιο πνευματικό, ιεραποστολικό και φιλανθρωπικό έργο που επιτελεί το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας σε όλη την Αφρική. Πρόκειται για μια εκστρατεία κατά της πείνας, δίψας, αναλφαβητισμού, ασθενειών, του AIDS, που αποδεκατίζουν τους αφρικανικούς πληθυσμούς και προσφέρεται ανεξάρτητα από φυλή, γλώσσα, χώρα και θρήσκευμα.
Είναι γεγονός ότι η παρουσία του Μακαριότατου μάς κέρδισε όλους με το ασκητικό, μειλίχιο και γαλήνιο ύφος του. Στο πρόσωπό του γνωρίσαμε έναν αφανή και άοκνο εργάτη της σποράς του λόγου του Θεού στην Αφρική ? την μαύρη ήπειρο του μέλλοντός μας ? όπως συνηθίζει να την αποκαλεί.
Αφού λάβαμε ο καθένας προσωπικά την ευχή και την ευλογία του ? μια εικόνα του Αγίου Γεωργίου ? αλλά και το Σχολείο μια ασημένια εικόνα του Αγίου Γεωργίου όπως και την υπόσχεσή του ότι στο προσεχές ταξίδι του στην περιοχή μας – σε σύντομο χρονικό διάστημα – θα επισκεφτεί το σχολείο μας, επισκεφτήκαμε μέσα στον ίδιο χώρο τον τάφο του Αγίου Γεωργίου και το χώρο του μαρτυρίου του, όπου προσκυνήσαμε και δεχθήκαμε το συμβολικό δέσιμο με της αλυσίδες σε ανάμνηση μικρού μέρους των μαρτυρίων του. Στον ίδιο χώρο επίσης υπάρχουν οι τάφοι των Πατριαρχών Αλεξανδρείας όπως και το σπήλαιο όπου η κατέφυγε η Θεοτόκος με τον μικρό Ιησού και τον Ιωσήφ τον μνήστορα, όταν έφυγαν από την Βηθλεέμ κυνηγημένο από τον Ηρώδη και σύμφωνα με την παράδοση έμειναν από 1-7 χρόνια.
Το απόγευμα επισκεφθήκαμε το φημισμένο Ανατολίτικο παζάρι Χαν ? ελ ? Χαλίλ για αγορές υφασμάτων, δερμάτινων, άλλων τουριστικών ειδών και ρολογιών «Ρόλεξ» από «φερέγγυους» πλανόδιους πωλητές και πάντα με τα σχετικά παζάρια. Η κούραση φυσικά ήταν πάλι πρωταγωνιστής, αλλά έτσι είναι αυτά τα πράγματα. Εμείς το γλεντήσαμε πραγματικά.
Την Κυριακή, 7-3-2010, μετά το πρόγευμα, νωρίς το πρωί ξεκινήσαμε για την Αλεξάνδρεια που απέχει από το Κάιρο 242 χιλιόμετρα. Μετά από μια όμορφη διαδρομή τριών ωρών στην έρημο περνάμε τα διόδια της Αλεξάνδρειας ενώ η επιγραφή «ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ» στα ελληνικά μας κάνει να νιώσουμε μέσα μας βαθύτατο το συναίσθημα της ελληνικής μας καταγωγής. Η Αλεξάνδρεια ιδρύθηκε από τον Μ. Αλέξανδρο το 332 π.Χ.
Μόλις που προλάβαμε τη θεία λειτουργία της Σταυροπροσκύνησης στην Ιερά Μονή του Αγίου Σάββα, να προσκυνήσουμε και να πάρουμε ως ευλογία τα Σταυρολούλουδα από τα χέρια του προεξάρχοντος επισκόπου. Και εδώ η ελληνική παροικία είναι συρρικνωμένη αλλά η αγάπη και η φιλοξενία τους μεγάλη που φάνηκε στο κέρασμα του καφέ και του αναψυκτικού που μας πρόσφεραν μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας.
Δίπλα από τον Άγιο Σάββα στην Αλεξάνδρεια στα 50 μέτρα βρίσκεται το σπίτι του μεγάλου Αλεξανδρινού ποιητή Κωνσταντίνου Καβάφη το οποίο και επισκεφθήκαμε, σπίτι στο οποίο έζησε τα τελευταία 25 χρόνια της ζωής του και σήμερα λειτουργεί σαν μουσείο. Βλέποντας το γραφείο, το υπνοδωμάτιο, τα προσωπικά αντικείμενα και χειρόγραφα του μεγάλου ποιητή αισθανθήκαμε συγκίνηση και περηφάνια ενώ στίχοι από την «Αλεξάνδρεια που χάνεις» κατέκλυζαν το νου μας.
Στη συνέχεια επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο για να πάμε στον Ιερό Ναό του Ευαγγελισμού όπου ήταν και η έδρα και τα γραφεία του δευτερόθρονου Πατριαρχείου Αλεξανδρείας. Στον πρόσφατα ανακαινισθέντα Ιερό Ναό επί πατριάρχη Θεοδώρου του Β΄ μας ξενάγησε ο π. Παντελεήμων. Αφού ψάλλαμε το τροπάριο του Ευαγγελισμού μέσα στον μεγαλοπρεπή αυτό ναό επισκεφθήκαμε την επίσης πρόσφατα ανακαινισθείσα περίφημη πατριαρχική βιβλιοθήκη όπου μας ξενάγησε ο διευθυντής της, δείχνοντας μας τα παλαιότατα χειρόγραφα και κειμήλια που διασώζει.
Μετά, την ξενάγησή μας ανέλαβε ο συντοπίτης μας στην καταγωγή Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Νειλουπόλως κ. Γεννάδιος ο οποίος μας οδήγησε στους εσωτερικούς χώρους του πατριαρχικού οίκου. Η απλότητα και η αγάπη του μας κέρδισε όλους και μας αποχαιρέτησε δίνοντάς μας ως ευλογία μια εικόνα του Αγίου Αποστόλου και Ευαγγελιστή Μάρκου ο οποίος κήρυξε πρώτος το Ευαγγέλιο στην Αλεξάνδρεια αλλά και πάνω στο αίμα του μαρτυρίου του θεμελιώθηκε η Εκκλησία των Αλεξανδρέων.
Έτσι η εκδρομή μας αυτή πραγμάτωσε όχι μόνο τον εκπαιδευτικό αλλά και τον προσκυνηματικό της χαρακτήρα.
Νωρίς το απογευματάκι, μετά το φαγητό κατευθυνθήκαμε προς την Νέα Αλεξανδρινή Βιβλιοθήκη. Με το πρώτο αντίκρισμα της εξωτερικής όψης της, όλοι μείναμε άφωνοι, και εκθαμβωμένοι απ? το θέαμα τραβούσαμε φωτογραφίες. Όσο πλησιάζουμε, τόσο μεγαλώνει η περιέργεια και η αγωνία μας. Μόλις φτάνουμε στην είσοδο της Βιβλιοθήκης, τα παιδία κοιτούν το ένα το άλλο, μαγεμένα απ? την επιβλητικότητα της. Ένα καταπληκτικό κτίριο, σε σχήμα τριγωνικής έλλειψης, που στο πίσω μέρος(την είσοδο της Βιβλιοθήκης) είναι χαραγμένα ψηφία και γράμματα από περίπου 1.020 γλώσσες και πολιτισμούς που υπήρξαν στη Γη! Με την είσοδό μας στην Βιβλιοθήκη, σκορπιζόμαστε και αρχίζουμε την εξερεύνηση στους 7 ορόφους του κτιρίου. Όσον αφορά το περιεχόμενο και το εσωτερικό της Βιβλιοθήκης, μιλάμε για κάτι το εξωπραγματικό! Οι συλλογές της, μία και μία. Μετά από μια ώρα, αποχαιρετούμε την Βιβλιοθήκη και πηγαίνουμε για φαγητό σ? ένα καλό ρεστοράν. Έπειτα φτάνουμε στο καινούργιο ξενοδοχείο και ξεκουραζόμαστε. Το βράδυ πηγαίνουμε στο εμπορικό κέντρο της Αλεξάνδρειας. Εκεί τρώμε, χαζεύουμε βιτρίνες και αγοράζουμε σουβενίρ και ενθύμια για τους συγγενείς μας. Έτσι, μόλις γυρίζουμε στο ξενοδοχείο, φτάνει στο τέλος της άλλη μια γεμάτη μέρα μας στην Αίγυπτο.
Tέταρτη μέρα εκδρομής, 8-3-2010 . Ξυπνήσαμε νωρίς στην Αλεξάνδρεια , ατενίζοντας τη Μεσόγειο θάλασσα από το μπαλκόνι του ξενοδοχείου μας και κατεβήκαμε ευδιάθετοι στην αίθουσα του πρωϊνού. Μετά από λίγη ώρα ήρθε το λεωφορείο μας για να μας μεταφέρει στους κήπους της Μοντάζα, όπου βρίσκονται τα ανάκτορα του τωρινού προέδρου αλλά και του παλαιού μονάρχη της Αιγύπτου Φαρούκ, που πέρασε σπουδαίες στιγμές εκεί όπως φαίνεται. Πολύ ωραίες ήταν οι ??γέφυρες της αγάπης ?? όπου έκανε τον περίπατο του και έπινε τον απογευματινό του καφέ . Η επόμενη στάση μας ήταν στο Αβερώφειο Γυμνάσιο-Λύκειο της Αλεξάνδρειας, το σχολείο με το οποίο επικοινωνούσαμε αρκετό καιρό πριν πάμε κι ήταν σα να το γνωρίζαμε πια. Μόλις φτάσαμε αντικρίσαμε ένα θαυμάσιο αρχιτεκτόνημα, παραδοσιακής μορφής με μεγάλες αίθουσες, ευήλιες και ανοιχτόκαρδες. Η υποδοχή από τον εκπρόσωπο της ελληνικής κοινότητας εκεί ήταν ιδιαίτερα ζεστή , το ίδιο και των καθηγητών αλλά και των μαθητών του σχολείου. Μας ξενάγησαν στους σχολικούς χώρους και έπειτα συγκεντρωθήκαμε όλοι στο γυμναστήριο του σχολείου για να παρουσιάσουμε το πρόγραμμά μας με χορούς και τραγούδια από την Ελλάδα μας φορώντας μάλιστα τις παραδοσιακές στολές που είχαμε φέρει μαζί μας από την Ελλάδα.. Τους προσφέραμε τα δώρα μας, τα μπλουζάκια που έφεραν πάνω τους τα ονόματα των δύο σχολείων, Ζουμπουλάκειο και Αβερώφειο καθώς και έντυπο υλικό, βιβλία, φωτογραφίες, DVD, για την πόλη μας, κουραμπιέδες και κρασιά . Μετά χορέψαμε όλοι μαζί , βγήκαμε φωτογραφίες, συζητήσαμε για αρκετή ώρα και αποχαιρετιστήκαμε αφού ανταλλάξαμε τηλέφωνα και email με την υπόσχεση για επικοινωνία. Ακολούθησε το μεσημεριανό φαγητό σε ένα παραθαλάσσιο εστιατόριο και εν συνεχεία επισκεφτήκαμε το Φάρο της Αλεξάνδρειας, ο οποίος δεν υπάρχει αλλά μόνο ένα εντυπωσιακό κάστρο όπου μάλιστα στεγάζεται ένας Ελληνικός ναυτικός όμιλος. Ήταν αργά το απόγευμα όταν ξεκινήσαμε για να επιστρέψουμε στο Κάιρο, γεμάτοι με έντονα συναισθήματα, εντυπώσεις και ικανοποίηση για την «έντονη» ημέρα που περάσαμε. Αστεία, πειράγματα, τραγούδια στο λεωφορείο και το βραδάκι φτάσαμε στο Κάιρο, φάγαμε βραδινό και κουρασμένοι καταλύσαμε στο ξενοδοχείο για διανυκτέρευση.
Την Πέμπτη μέρα του ταξιδιού μας, 9-3-2010, ξυπνήσαμε το πρωί στις 8 η ώρα στο πολυτελές μας ξενοδοχείο. Ετοιμαστήκαμε και πήραμε το πρωινό μας. Μόλις τελειώσαμε συναντηθήκαμε όλοι μαζί στη ρεσεψιόν όπου μας περίμενε το λεωφορείο για να αναχωρήσουμε για το μεγάλο εμπορικό κέντρο ?City Stars? που βρίσκεται στην αριστοκρατική συνοικία της Ηλιούπολης. Εκεί είχαμε στη διάθεσή μας 2 ώρες για να ψωνίσουμε. Μετά από τις αγορές μας συναντηθήκαμε για να επισκεφτούμε το ελληνικό σχολείο του Καϊρου, την Αμπέτειο Σχολή. Εκεί χορέψαμε παραδοσιακούς χορούς φορώντας τις παραδοσιακές στολές μας τις. Επίσης γνωρίσαμε τα παιδιά και τους καθηγητές οι οποίοι μας προσέφεραν κρουασάν, νερό και χυμούς.
Μετά από την σχολή ακολούθησε γεύμα στο υπέροχο εστιατόριο και μετά βόλτα στο πανέμορφο Κάιρο. Στη συνέχεια πήγαμε στο ξενοδοχείο για λίγη ξεκούραση και μετά ετοιμαστήκαμε για τη νυχτερινή κρουαζιέρα στο Νείλο. Κατά τη διάρκεια της κρουαζιέρας τρώγαμε παραδοσιακά εδέσματα και ακούγαμε αιγυπτιακή μουσική. Αμέσως μετά το τραγούδι εμφανίστηκε ένας Δερβίσης και μια χανούμισσα οι οποίοι μας ξετρέλαναν με τους χορούς τους . Την ώρα της κρουαζιέρας τραβήξαμε πολλές φωτογραφίες και βίντεο , περάσαμε τέλεια. Όταν τελείωσε η κρουαζιέρα γυρίσαμε πίσω στο ξενοδοχείο όπου εκεί ξεκουραστήκαμε και κοιμηθήκαμε για να είμαστε έτοιμοι για την επόμενη τελευταία μέρα όπου θα αναχωρούσαμε για την Ελλάδα.
Ήταν εννέα το πρωί της Τετάρτης, 10-3-2010, και βρισκόμαστε στο ξενοδοχείο με έτοιμα τα πράγματά και τις βαλίτσες μας. Ο λόγος, απλός? είναι η 6η ημέρα της εκδρομής μας, η ημέρα της αναχώρησης? Βρισκόμαστε ήδη στη ρεσεψιόν για να κάνουμε έλεγχο. Αφού πήραμε πρωινό και περίπου κατά τις 10 βρισκόμαστε όλοι μέσα στο λεωφορείο. Στα πρόσωπα των μαθητών αλλά και των καθηγητών διακρίνουμε μια λύπη και στενοχώρια για τις ωραίες στιγμές που περάσαμε και αφήσαμε πίσω μας.
Κανένας δεν μιλά. Βέβαια στο δρόμο μας για το αεροδρόμιο, κάνουμε μια στάση ξανά στο CITY STARS MALL στην Ηλιούπολη για μισή ώρα, ίσα ίσα για να πάρουμε μπαχαρικά που δεν είχαμε προλάβει να πάρουμε την προηγούμενη ημέρα.
Αφού φτάνουμε κατά τις δύο το μεσημέρι στο αεροδρόμιο, μετά από αρκετή κίνηση στους δρόμους, είναι η τελευταία φορά που αντικρίζουμε το Κάιρο. Εκείνη τη στιγμή περνούν από το μυαλό μου όλες οι όμορφες στιγμές που περάσαμε εκεί. Οι επισκέψεις μας στα ελληνικά σχολεία, στους αρχαιολογικούς χώρους, στο παζάρι και γενικά όλες οι εντυπώσεις που μας προξένησαν τα μέρη που επισκεφτήκαμε. Ήταν μέρη που δεν θα ξαναέβλεπα ίσως στην ζωή μου, αλλά και πρόσωπα που δεν θα ξεχνούσα ποτέ.
Αναλογιζόμουν πως αυτό το ταξίδι, ήταν η ευκαιρία για να γνωριστούμε καλύτερα και εμείς οι «μεγάλοι» της τρίτης τάξης με τα μικρότερα παιδιά του σχολείου και να μοιραστούμε συναισθήματα και εντυπώσεις που ίσως τα υπόλοιπα παιδιά του σχολείου θα ζήλευαν.
Μα όσο τα σκεφτόμουν αυτά η ώρα είχε περάσει, και τα εισιτήριά μας είχαν ήδη εκδοθεί. Εκεί περιμένουμε μέχρι και τις 3:30 όποτε ήταν και πτήση μας. Η ώρα φτάνει και επιβιβαζόμαστε. Κατά την διάρκεια της απογείωσης όλα έχουν πια τελειώσει.
Έντονα συναισθήματα κατακλύζουν το μυαλό μας. Αισθήματα συγκίνησης, λύπης, στεναχώριας αλλά και ενθουσιασμού που μπορέσαμε μέσα σε τόσες λίγες μέρες και κάναμε τόσα πολλά συναρπαστικά πράγματα. Συναισθήματα που αν σβήσουν, θα ξαναγεννηθούν όταν μόλις μετά από καιρό, κοιτάξουμε τις φωτογραφίες μας και τα αναμνηστικά που πήραμε από εκεί.
Φτάνουμε στη Αθήνα όλοι κουρασμένοι. Το μόνο που περιμένουμε με ανυπομονησία είναι η πτήση μας για Θεσσαλονίκη! Τώρα πια νιώθουμε ανυπομονησία να δούμε τους δικούς μας που τόσο μας έχουν λείψει, αλλά και ενθουσιασμό για να τους διηγηθούμε όσα περάσαμε τις μέρες που ήμασταν μακριά τους!
Φτάνοντας στην Θεσσαλονίκη νιώθουμε εξουθενωμένοι και μπαίνουμε απευθείας στο λεωφορείο. Η ώρα είναι περίπου οκτώ και όλοι μιλούν στα κινητά με τους γονείς τους για να ειδοποιήσουν πού βρίσκονται. Μερικοί παίζουν διάφορα παιχνίδια, προσπαθώντας να «ανεβάσουν» την ατμόσφαιρα και να κυλήσει η ώρα.
Τελικά μετά από δύο ώρες περίπου φτάσαμε στην Καβάλα!! Μόλις βλέπουμε στον κήπο τους γονείς μας να περιμένουν αισθανόμαστε όλοι ανακουφισμένοι χωρίς να υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος! Τώρα η Αίγυπτος έχει χαθεί πια?!Κανείς δεν την σκέφτεται πάνω στην κούραση.! Ωστόσο μπορεί να έχει χαθεί αλλά είμαστε σίγουροι πως στις σκέψεις μας θα μείνει χαραγμένη για πάντα?!!Ήταν μια συναρπαστική εμπειρία που θα την ξαναζούσαμε αναμφισβήτητα, γιατί αυτό το ταξίδι είχε κάτι το εξωπραγματικό, το αλλιώτικο, το μαγευτικό?
Οι καθηγητές που διοργάνωσαν και συνόδευσαν την εκδρομή:
Μασάδη Τριανταφυλλιά (χημικός)
Θεράπογλου Αικατερίνη (φιλόλογος)
Καράλης Ιωάννης (θεολόγος)
Βουζανίδου Ευαγγελία (γυμνάστρια)
Οι συμμετέχοντες στην εκπαιδευτική επίσκεψη μαθητές:
Ανανιάδης Αθανάσιος, Αρβανιτίδου Έλλη, Δεδονάκης Ιορδάνης, Ζακάκη Δήμητρα, Ζακάκη Στεφανία, Καϊλάρη Ιωάννα, Καρακούση Δέσποινα, Κενανίδου Μαρία, Μιχαήλ Βασιλική, Νινίκας Άγγελος, Παπαγεωργίου Αναστάσιος, Παπαδοπούλου Σωτηρία, Πέτρου Γεωργία, Πέτσου Άννα, Παναγόπουλος Άγγελος, Πολυχρόνης Ιωάννης, Σαμπανίδης Κυριάκος, Σιδηροπούλου Ελπίδα, Τζώτζος Ιωάννης, Τσούνι Άλντα, Χατζηστεργίου Γιώργος.